woensdag 30 januari 2013

Zorgeloze perfectie

Na zolang geen blogpost te hebben gedaan voelde ik het opeens weer. Die drang om mezelf eventjes te uiten en even met de wereld te delen wat mijn gedachten op dit moment zijn en mijn kijk op bepaalde dingen. Niks over actualiteiten, gewoon over dat wat zich nu afspeelt. Bij mensen en dus bij mij.

Ik wilde gewoon even wat praten, of schrijven.. Ook goed. Ik had er weer zin in en dàt was lang geleden. Ik heb in de tussentijd wel een paar dingen geschreven, maar niet gepubliceerd.. Ik weet ook niet waarom.
Maar denk eens na. We zijn jong, een tiener en een kind. Nog zoveel tijd die ons tegemoet komt. Nog zoveel tijd om na te denken. We denken zoveel na en dat nadenken is helemaal niet nodig. Voor school misschien, maar over ons leven en de toekomst? Neh. Oké, het is goed. Maar is het nodig? Ik vraag dat me echt af. Is het nodig om nu, nu je nog jong en zorgeloos bent, na te denken over dat wat je later tegemoet komt waaien? Ja, zorgeloos. Dat zijn wij. Wij 'tieners', wij 'pubers' wij zijn zorgeloos! Zonder zorgen en dus niks om over na te denken. Denk ik. Dat lijkt mij. Dat zijn mijn gedachten. Daar denk ik dus over na. Maar dat is nu en dus niet later.

We maken ons zoveel zorgen over perfectie, over 'perfecte mensen' en hun 'perfecte leventje'. Zoals ik in mijn 'Niets is zoals het lijkt' blogpost ook al zij. Ik geloof niet dat het bestaat, dat perfectie gedoe. Het is gewoon een fabel, iets dat niet waar is, maar we wel geloven. Maar werkelijk, we zijn allemaal perfect. We hebben allemaal zo iets moois in ons, maar zelf zien we dat niet. Zoveel mensen zien dat niet, terwijl het er zeker wel is. Gewoon, dat ene kleine. Misschien in je uiterlijk of in je innerlijk, maar het is er. Zeker weten.

Het is zo fijn om gewoon even in jezelf te kruipen. Uren niet te praten en alleen maar naar muziek te luisteren. Of een boek te lezen. Een goed boek dan wel te verstaan. Zo een waarin je je helemaal verdiept en dat je het dichtklapt en beseft dat je niet in die wereld leeft. Zo'n boek. 'Leefde ik maar in die wereld.' Nee man, 'onze' wereld is best mooi. We moeten er alleen moet 'onze' goede ogen naar kijken en die goede ogen moeten wij maar eens gaan opzoeken. Op welke manier kunnen wij als individu, maar net zo goed als geheel het beste naar de wereld kijken? Wanneer hebben wij 'de perfecte wereld' bereikt? Denk daar maar eens over na.

Wat is dat toch fijn. Even alles wat in je hoofd vast zit te typen en te delen met de wereld, maar wat vind jij?

 Is het nodig om nu, nu je nog jong en zorgeloos bent, na te denken over dat wat je later tegemoet komt waaien? Laat je antwoord op deze vraag achter op www.xmelanieesther.tboek.nl


dinsdag 27 november 2012

Want wij maken theater, zelfs meer dan dat!

Dat wat mij echt heel blij maakt. Dat waar ik niet zonder kan en dat waar ik al mijn inspiratie vandaan haal. Dat wat mij laat zien hoe leuk het leven is en mij laat zien wat samenwerking is. Dat waar ik nieuwe dingen leer, ik de leukste mensen op aarde heb leren kennen en dàt wat zoveel meer mensen zouden moeten doen. Dat is theater.
Oh mensen, ik kan in woorden niet beschrijven hoe blij ik er van word. Een zaterdag. Van 10:00 tot 17:00. Trainen, dans/zang en repetitie. Mooie uitspraken horen op de training, dans krijgen van professionele dansers en mooie scènes maken tijdens het repeteren. En dat, die magische plaats, waar dit alles gebeurt en waar zich dit afspeelt is The Young Ones . Alsof we er wonen, alsof alle mensen die er iets mee te maken hebben familie van ons is en alsof het niet beter kan, meer dan 18 voorstellingen spelen !! En als ik zo nadenk, is er ook niks beters dan dit alles.
Het is geweldig, zelfs meer dan dat. We maken geen gewoon toneelstukje, wij maken theater. We zijn geen hobbyclub, wij zijn Theater Young Ones en daar zijn we trots op. We zijn bezig met een vak maken, en we werken hard voor ons resultaat. Dat resultaat, dat wat er uiteindelijk staat daar doen we het voor. Mensen laten waar wij mee bezig zijn en mensen laten beseffen hoe mooi theater wel niet is.
En eigenlijk, zou iedereen het moeten doen. Even niet jezelf hoefen te zijn en in een hele andere tijd kunnen spelen. Het is toch geweldig. Alle hoge heren, ambtenaren, bank directuren en weet ik veel wie allemaal zouden maar eens een jaartje theater moeten doen. Dan zou de wereld er zò veel mooier en leuker uit zien. Je leert jezelf kennen door theater, maar ook anderen. De maatschappij om ons een en de natuur. Je eigen lichaam leer je zelfs begrijpen.
Ook buiten de repetities om. We zijn familie voor elkaar. De een is niet belangrijker dan de ander. We zijn één belangrijke groep en iedereen maakt daar deel van uit. We accepteren elkaar zoals we zijn. We doen gek met z'n allen en delen de mooiste momenten samen die ons hoofd opslaat bij het kopje 'Mooie herinneringen'.
Informatie
Nu even wat zakelijke dingen, want je bent nu vast heel benieuwd welke voorstelling er nu gerepeteerd wordt en wanneer die dan zal komen. Even mijn zakelijke kant laten zien: Wij trainen, dansen, zingen en repeteren elke zaterdag van 10:00 tot 17:00 voor 'Jeanne, de heks van Armagnac'. De voorstelling gaat 28 december 2012 in première. Deze première is besloten. Naast de premiere wordt er nog op 9 andere dagen de voorstelling gespeeld. Deze data's kan je vinden op klik hier . Ook zijn er 6 schoolvoorstellingen, vaak twee op een dag. Neem dus gerust een kijkje op de site en kom ook deze magische, spectaculaire èn fantastische voorstelling bekijken. Het wordt geweldig!
Jeanne, de heks van Armagnac
Jeanne, De Heks van Armagnac is gebaseerd op het klassieke verhaal over het boerenmeisje Jeanne d’Arc. Zij ontzet de stad Orléans die door de Engelsen wordt bezet. Later wordt ze gevangen genomen en van hekserij beschuldigd. Jeanne eindigt op de brandstapel.
De voorstelling gaat over een jong meisje dat haar toekomst in eigen hand neemt. Wanneer je leefomgeving zich in zwaar weer bevindt, kan je meer doen dan toekijken. Je kunt een beweging in gang kan zetten die positieve gevolgen heeft voor de toekomst. Daarmee daagt de voorstelling jou uit om je uit te spreken. Om je heen te kijken en je te realiseren dat de wereld groter is dan je slaapkamer en je Facebookpagina.
Een theatervoorstelling vol zang, dans, film, bizarre decors en (poppen)spel. Gespeeld door 42 jonge acteurs, van 10 tot 26 jaar, uit Overijssel en drie professionals, waaronder rapper Glenn de Randamie (Typhoon).

Zo! Veel theater. Ik vind het maar mooi. Ik raad jullie ècht aan om kaarten te bestellen, want zoiets, als dit, heb je nog nóóit gezien!
Tot dan.

Ik kan niet zonder theater! Waar kan jij niet zonder?
Laat je reactie achter op : MIJN GASTENBOEK

woensdag 14 november 2012

Niets is wat het lijkt

Helleau!
Even een kleine, blije, leuke medeling vooraf: ik heb een eigen gastenboek. Zoals jullie misschien wel hebben gezien had ik een vraag aan het einde van mijn vorige blog gezet. Ik kwam erachter dat je een Google account moet hebben om te reageren op mijn blog, dus dat leek mij niet echt wat. Vanaf vorige week heb ik mijn eigen gastenboek. Het leek mij leuk als ik elke keer aan het einde van mijn blog een vraag zou stellen aan jullie. In mijn gastenboek kunnen jullie dus antwoord geven op die vraag, ook leuke, blije reacties, tips en vragen zijn van harte welkom! De link naar mijn gastenboek is: xMelanieEsther.tboek.nl

Misschien verklapt de titel al een tipje van de sluier, maar misschien ook niet. Zoals jullie hebben kunnen lezen in mijn allereerste blog, heb ik mee gedaan aan de schrijfwedstrijd 'Talent voor Taal? Schrijf jou Verhaal!'. Bij deze schrijfwedstrijd was het de bedoeling om over het thema 'Niets is wat het lijkt' van de musical 'Wicked' te schrijven. Dat heb ik dus gedaan en aangezien mij een aantal keren is gevraagd of ik mijn inzending op mijn blog wou zetten, leek dit mij een leuk idee. Ik was niet door naar de laatste tien, natuurlijk is dit jammer maar ik vond het schrijven hiervoor al helemaal geweldig. Dus hierbij mijn inzending voor de schrijfwedstrijd met als thema:'Niets is wat het lijkt'.


Niets is wat het lijkt
Weet je nog ? Die tijd dat alles kon. Dat we elkaar vertelden dat we later princessen werden en we alvast onze roze jurken gingen passen? Dat we samen een bruiloft hielden  en we kastelen gingen bouwen? Het is allemaal veranderd. We zijn nu in het ‘later’ van toen. We zijn geen prinsessen en dat zullen we nooit worden, maar er zijn zoveel dingen die we wèl kunnen worden. Dat wat we graag willen, daar moeten we voor gaan. Voor strijden en voor knokken. Daarvoor het uiterste uit jezelf halen. Iets wat je wilt bereiken, kan je bereiken. Als je aan het begin van een berg staat, lijkt het zo’n verre reis. Blijf knokken en strijden. De top bereiken, het uiterste puntje. Het kan en het zal lukken. Bereikt. Dat ene woord dat we allemaal graag willen horen en het kan. Als je het zelf maar wilt. Laat je inspireren. Inspiratie, voor veel mensen is dit een belangrijk woord. Gedachtes van mensen, maken een mens.  

Mensen veranderen, door alles wat in hen leven gebeurt. Gebeurtenissen maken een mens, net als gedachtes en die veranderen door de mens. We beginnen allemaal leeg, een schoon lichaam en geen zorgen. Verder in ons leven komen we nieuwe mensen tegen, met nieuwe en andere gedachtes. Zij vullen ons lichaam, steeds een beetje meer en meer. We passen ons aan, aan de maatschappij en zijn cultuur. We sluiten ons aan bij groepen en worden onszelf.

Vriendschappen komen en gaan, of we ze ooit terug zullen zien? Iedereen gaat zijn eigen gang en natuurlijk, dat hoort, maar of het leuk is, dat is een tweede.  Achteraf beseffen we pas hoeveel we mensen missen en denken we aan alle herinneringen die we met ze hadden, maar je kan stil blijven staat bij dat wat je mist, maar je kan ook doorleven en de herinerringen die je hebt, onthouden en opslaan in je hart.

We willen ons leven zo perfect mogelijk leven, maar wat is perfect? Wanneer zijn we ongelukkig en wanneer zijn we blij? Waar ligt die grens? We genieten te weinig en hechten alle negatieve dingen aan ons vast. De subtiele dingen? Die laten we ons voorbij gaan. Perfectie is een illusie. We hebben allemaal een ‘handicap’met ons mee dragen. Al gaat het om kleine dingen waar we ongelukkig van worden. Een ‘handicap’ hebben we allemaal. Perfect bestaat niet. Het is iets dat ergens in de wolken zweeft. Dat enige wat we niet kunnen bereiken, en wat we wel willen bereiken. We proberen dingen uit, die dichtbij perfectie komen. Dat is perfectie voor ons.

Maar, achter alles zit een verhaal. Besef het maar eens. De vrolijkste mensen; de grootste geheimen die in hun lichaam schuilen. Hebben de ergste dingen meegemaakt, maar beseffen dat het leven is zoals het is. Het gaat door en zij proberen te leven op de manier waar hun blij van worden. De kleine dingetjes. Zondagen bijvoorbeeld. De dag dat we niks hoeven te doen, ons eigen gang gaan een beseffen hoe mooi het leven wel niet is en kan zijn.

Geloof in jezelf. Je kan bereiken wat je wilt. Niet is wat het lijkt, maar dat wat het lijkt is het. De realiteit. Het echte leven. Besef het, we mogen blij zijn met dat wat we hebben, dus geniet.
 
Zoals beloofd, is het nu jullie beurt. Ik vraag me af:
Wat is perfectie voor jou?
Laat je antwoord achter op: xMelanieEsther.tboek.nl

woensdag 7 november 2012

Kleine blije dingen

We hebben allemaal wel, die kleine dingen waar we zò gelukkig van kunnen worden. Ik heb ze ook. De kleinste dingetjes die mij blij maken. Een geur of een bepaalde kleur van licht: yep, dat maakt mij al blij. Ik ben geïnteresseerd in de dingen waar mensen blij van worden. Kleine dingen èn grote dingen. Of ze blij zijn met hun leven en waarom ze dan blij zijn, of juist niet. Ik heb een tijdje een project gedaan genaamd: 'The Happy Project'. Elke dag vroeg ik aan een persoon de vraag: 'Ben je blij met je leven op dit moment?'. Ik vond die vraag wel iets hebben, dus ik ging het gewoon doen. Mensen waren enthousiast over dit project. Ik vond het ook leuk. Heel leuk zelfs. Ik vind dat mensen meer moeten beseffen hoe mooi het leven is en wat wij met al onze mogelijkheden kunnen bereiken. Soms hebben we dat niet door. Echt niet. Met de vraag wilde ik mensen dit laten beseffen. Mensen kwamen aanzetten met de mooiste quotes en legden uit waarom zij blij waren met hun leven op dit moment. Ik schreef hun antwoorden op in een boekje en stuurde een foto van hun verhaal naar de persoon. Ze waren blij en precies dàt was mijn doel van dit project. Gelukt. Goed, over naar de dingen waar ìk blij van word:

Wierook. Damn, die geur. Wat houd ik er van. Als de winter begint, beginnen wij met wierook. Het geeft zo'n gezellige sfeer in huis. Onze wierook stokjes zijn van satya sai baba nag champa agarbatti. Ja, probeer die naam maar eens vloeiend uittespreken. Satya Sai Baba was een erg populaire Indiase spirtiuele leraar. Als ik thuis kom van school en het huis ruikt naar wierook. Ben ik weer blij.  

Weten dat alle deuren open staan. Hoe geweldig is het dat wij kunnen doen wat we willen? Dat we vrij zijn om te dromen en er zoveel mogelijkheden zijn. Later, maar ook nu. Ook dromen is iets waar ik blij van word. Wat word ik later? Wat ga ik studeren en hoe zal mijn leven er over 10 jaar uitzien? Vragen die mij bezig houden. Hierdoor besef ik dat  het leven eigenlijk loopt zoals het loopt en het voorbestemd is, maar toch weet ik dat we, wanneer we dat willen, we er onze eigen twist aan kunnen geven.
 
Cupcakes. Cupcakes op zondag. Zondagen vind ik trouwens ook geweldige dingen. Als je het een 'ding' kan noemen. Zondag is zo'n dag voor mij dat iedereen doet waar die zin in heeft / wat die moet doen. Allemaal je eigen gang, maar toch samen, gezellig, in een huis met wierook. Meestal is zondag is voor mij een leer/huiswerkdag. Niet de hele dag natuurlijk, want ik maak altijd wel even tijd voor het maken van cupcakes. Al die kleuren en geuren maken me echt blij. Het leukste vind ik nog als we even later met het hele gezin op de bank zitten, thee drinken en de net verse cupcakes eten. Blije momentjes.  

 En tot slot, dat waar ik mijn blije weekend altijd mee begin: 'Van Der Vorst Ziet Sterren'. God damn, wat een heerlijk programma. Na het werk, plof ik op de bank en hoor ik alleen maar mooie uitspraken van bekende mensen aan. Volgens mij kan ik geen eens in woorden zeggen hoeveel ik van dit programma houd. Peter van de Vorst die naar bekende Nederlanders en buitenlanders gaat en hun gaat intervieuwen. Van der Vorst formuleert zijn vragen altijd precies zo, dat hij alle informatie zowat uit het persoon 'trekt'. Echt in één woord: wauw. Hij is dan ook zeker een van mijn inspiratie personen.
 
 
Zo, ik ben weer blij. Schrijven over dingen die me blij maken, zelfs daar word ik blij van. Blije momentjes moet je koesteren, we zouden ze allemaal moeten noteren. Zodat we ze later terug kunnen lezen en de veranderingen / blijfselen kunnen ontdekken, dus nu is het jullie beurt!
 
 
Waar word jij blij van?
Laat je antwoord achter op: http://www.tboek.nl/gastenboek/xmelanieesther 

vrijdag 2 november 2012

Ik wou iets nieuws.

Ik wou iets nieuws. Ik wou dingen delen met de wereld en laten zien waarom ik kan zeggen dat ik een gelukkig en blij mens ben. Ik wil mensen meer laten genieten van de kleine dingen en mensen zien genieten. Ik wil blij worden van blije mensen en blije dingen doen samen met blije mensen. Daarom dit. Deze blog. Net vers van de pers. 2 - 11 - 2012. Ik begin met een blog en ik zie wel waar het strand. Het lijkt me leuk. Nieuwe dingen zijn altijd leuk. Nieuwe dingen vind ìk altijd leuk. Daar kan ik van genieten. Daar wordt ik blij van. Iets nieuws in je leven en het delen met anderen. Precies dit. Het lijkt me wel geschikt. Zoals ik al zei. Ik zie wel waar het komt en wat ik ermee ga doen, maar op dit moment is dit, het schrijven van een blog, iets goeds voor mij. Ik wil dingen delen met mensen en hen laten beseffen hoe mooi het leven wel niet is en kan zijn. Eigenlijk begon het allemaal met de schrijfwedstrijd 'Talent voor Taal? Schrijf jouw verhaal'. Ik deed gewoon mee, omdat ik er blij van zou worden. Dacht ik. Schrijven over het thema 'Niets is wat het lijkt', het thema van de musical 'Wicked', maakte me ook werkelijk blij. Hierdoor besefte ik dat ik schrijven eigenlijk heel leuk vind en ik me kan vinden in mensen die dit doen. Ik ben trouwens niet door naar de laatste 10 (er deden er 1655 mee), maar dit deed mij niet zoveel. Ik vond het alleen al leuk om te schrijven hiervoor. Ik heb een hele mooie feedback gekregen van de CPNB en dit maakte alles goed. Ik moest door blijven gaan met schrijven, want ze zagen mij als een filosofisch persoon.  Dusja, zo begon het allemaal. En nu ben ik een blog aan het schrijven... En dit is gek, heel gek. Maar ook leuk en spannend. En dit is gewoon iets vrolijks. Iets waar ik blij van word en hopelijk waar meer mensen blij van worden.